Δημοσιεύσεις / Μονογραφία

Date: 29-10-2021

 

Η πρωτόλεια παρακάτω μορφή (από 27/3/2013) της συνολικής έρευνάς μου επί του θέματος των αστρικών εποχών του Ταύρου, του Κριού και των Ιχθύων (4000 π.Χ. έως 2000 μ.Χ.) ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2021 και βρίσκεται ήδη στον εκδοτικό οίκο Δίαυλος. Το ογκώδες βιβλίο των 832 σελίδων κυκλοφορήθηκε τον Ιούνιο του 2021.

  • Μοσχοφόρος, Κριοφόρος και ΙΧΘΥΣ

 

Οι αστρονομικές εποχές του Ταύρου, του Κριού και των Ιχθύων

 

  • ΣΤΡΑΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ, σελ. 204, Εκδόσεις του Πανεπιστημίου Αθηνών

 

ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ

 Πρόλογος ενδεικτικός



Στην εργασία μου αυτή ερευνώ τη συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιούν οι διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις και οι απεικονίσεις τους στην τέχνη, ιδιαιτέρως στη γλυπτική και στα αγάλματα.Ορμώμενος από τη Συγκριτική
των Θρησκειών και από τις ερευνητικές εργασίες των ιστορικών της Αστρονομίας και της Συγκριτικής των Θρησκειών, προσπάθησα να αναγάγω το νόημα των γλυπτών και γραπτών μνημείων στους αρχέγονους μύθους, οι οποίοι πιθανώς δίνουν το κλειδί για την ερμηνεία των μυστικιστικών φαινομένων. Θεωρούμε ως πολύ πιθανό η λατρεία της προελληνικής θεάς Ήρας, στην αρχαία ιστορική περίοδο, να σχετίζεται με την αστρική εποχή του Ταύρου (4500-2000 π.Χ.), πράγμα που απεικονίζεται σε πανάρχαια ιερά και ναούς της, όπως για παράδειγμα το Δρακόσπιτο της Όχης, σε αρχαϊκά αγάλματα και σε μια παράδοση η οποία συνεχίζεται και στη μετέπειτα αστρική εποχή του Κριού. Ερευνώ, δηλαδή, το αν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των χρονικών περιόδων και της μυθολογίας των αστερισμών του ουρανού.

 

Πόσο βαθιά άραγε στον χρόνο ανάγονται οι ονομασίες των αστερισμών; Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ του χρόνου και της μυθολογίας των αστερισμών του ουρανού;
Η φαινόμενη πορεία του Ήλιου στην εκλειπτική χαρακτηρίζεται από τέσσερα χαρακτηριστικά σημεία, ανά δύο για τις ισημερίες και τις τροπές. Από τους ζωδιακούς αστερισμούς που τα χαρακτηρίζουν υπολογίζουμε και τις διάφορες «αστρικές εποχές». Συνεπώς, πιθανολογώ ότι η λατρεία της προελληνικής θεάς Ήρας ανάγεται πριν από την εποχή του χαλκού (3η προ Χριστού χιλιετία) και πρέπει να ήταν ευρέως διαδεδομένη στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο. Ταυτόχρονα την ίδια εποχή ευρεία ήταν η λατρεία του ιερού ταύρου σε όλες τις μορφές του (ταύρος, βους, αγελάδα) όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στους άλλους μεγάλους πολιτισμούς της βόρειας εύκρατης ζώνης του πλανήτη μας, που πιθανόν δείχνει την ουσιαστική έναρξη της πολιτιστικής ζωής της ανθρωπότητας κατά την έναρξη της αστρικής εποχής του Ταύρου (4500-2000 π.Χ.). Σημειώνουμε ότι το πρώτο γράμμα του αλφαβήτου το άλφα ή το βόρειο-σημιτικό άλεφ πάλι τον ταύρο παριστάνει, αφού άλεφ σημαίνει ταύρος (βους) και μάλλον τον ιερό ταύρο της αντίστοιχης αστρικής εποχής εξ αρχής συμβόλιζε.
Άλλωστε είναι ελκυστική, σύμφωνα με τις εξελικτικές θεωρίες, η άποψη ότι η λατρεία των ζώων, ως περισσότερο πρωτόγονη, προηγήθηκε της πίστης σε ανθρωπόμορφους θεούς.
Έτσι, αναπτύχθηκε και η πίστη ότι ο θεός μπορεί άμεσα να ταυτιστεί με το ζώο που θυσιάζεται προς χάρη του και να θεωρηθεί ότι θυσιάζεται και τρώγεται ο ίδιος. Ωστόσο λατρεία ζώων δεν έχει καταγραφεί και μάλλον ήταν άγνωστη στην αρχαία Ελλάδα, όμως σε πολλούς μύθους εμφανίζεται, όπως θα δούμε, η λατρεία ζωόμορφου θεού, θεού μεταμορφωμένου σε ζώο.
Ουσιαστικά, εκτός του ότι προτείνω πως η λατρεία της Ήρας είναι πανάρχαια, ήδη από την αστρική εποχή του Ταύρου, παράλληλα πιθανολογώ ότι οι αστρικές εποχές ή φάσεις αντικατοπτρίζονται στη γλυπτική και σε αγάλματα της αντίστοιχης εποχής.
Συνεπώς στη μονογραφία μου αυτή πιθανολογώ ότι ο «Μοσχοφόρος» στον αθηναϊκό Παρθενώνα υποδηλώνει και υπαινίσσεται την αστρική εποχή του Ταύρου, ενώ ο λίθινος «Κριοφόρος» στον ναό του Απόλλωνα στο Κούριον, στην Κύπρο, αντιστοιχεί στην εποχή του Κριού. Τέλος, ο «Ιχθύς», από το δάπεδο του Μητροπολιτικού Οίκου της Καλύμνου, υποδηλώνει τόσο τον Ιησού Χριστό (Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ), όσο και την αντίστοιχη αστρική εποχή των Ιχθύων.